Razgledanje grada
Tanurdžićeva palata je najveća gradska palata. Jednim krilom zauzima manji deo Zmaj Jovine ulice, najdužim delom prati ulicu Modene, dok drugo krilo s hotelom pripada ulici Ilije Ognjanovića. Palata je podignuta 1934. u stilu bauhausa po projektu arhitekte Đorđa Tabakovića, za bogatog novosadskog trgovca Nikolu Tanurdžića. U delu zgrade dograđenom 1940. godine, danas je smešten hotel Putnik.
Zmaj Jovina ulica jedna je od najstarijih novosadskih ulica. Proteže se od Trga slobode do Vladičanskog dvora. Današnji izgled dobila je u drugoj polovini 19. veka, tokom obnove grada posle bombardovanja 1848. godine. U ulici su svojevremeno bile brojne zanatske i trgovačke radnje, pa su je Novosađani nazivali i magazinskim sokakom. Do početka 20. veka svi dućani u ulici radili su od ranih jutarnjih sati do kasnog popodneva, a nakon čišćenja, u večernjim satima, ulica se pretvarala u omiljeno šetalište - korzo.
Na kraju iste ulice, ispred pročelja Vladičanskog dvora, od 1984. godine stoji spomenik Jovanu Jovanoviću Zmaju, lekaru i najpoznatijem dečijem pesniku, po kome je ulica i dobila ime. Bronzana figura je visoka 230 centimetara i postavljena je na granitni postament.
Na račvanju između Zmaj Jovine i Dunavske ulice nalazi se Vladičin dvor, rezidencijalna palata srpskog pravoslavnog episkopa eparhije Bačke. Zgrada je sagrađena 1901. godine u srpsko-vizantijskom stilu, po projektu arhitekte Vladimira Nikolića. Fasada je obložena crvenom opekom i ukrašena žutom plastikom, koju je uradio Julije Anika u pseudomavarskom stilu. U unutrašnjosti zgrade nalazi se veliki broj portreta, rezbareni mobilijar i mnoge druge istorijske i kulturne vrednosti.
Na samom početku Dunavske ulice, u kući na uglu sagrađenoj 1895. godine, smeštena je Gradska biblioteka sa čitaonicom. Ovde je svojevremeno bila poznata štamparija i knjižara Arse Pajevića, izdavača, mecene i knjižara.
Dunavska ulica je jedna od najstariijih ulica u Novom Sadu. U njenom prvom delu smeštene su jednospratne kuće s lokalima različitih namena. Drugi deo zauzimaju Dunavski park s jedne strane i Komanda garnizona, Muzej Vojvodine i Istorijski muzej s druge, dok su u trećem delu ulice, u neposrednoj blizini Dunava, smeštene prostrana bašta oficirskog doma i višespratne kuće u neobaroknom stilu.
Dunavski park je najstariji i najlepši novosadski park. Podignut je na močvarnom zemljištu, koje je nekad često plavila reka Dunav. Prvo drveće u parku zasađeno je sedamdesetih godina 19. veka. Glavno jezerce zapravo je ostatak nekadašnje bare i u njemu se nalazi ostrvce nazvano Eržebet po ubijenoj austrijskoj carici, u čiji je spomen je na njemu posađeno drvo žalosne vrbe. Na samom ulazu u park je i drugo jezerce s fontanom „Devojka sa rogom izobilja“, koju je 1912. podigao Đorđe Jovanović, prvi školovani srpski vajar. U samom parku nalaze se spomenici i biste Đure Jakšića, Branka Radičevića i Miroslava Antića, poznatih srpskih pesnika.
Pašićeva ulica je još jedna u nizu starih novosadskih ulica. Na njenom samom ulazu s desne strane izdiže se Saborna crkva Svetog Đorđa iz 1849. godine, međutim, njen današnji izgled potiče iz 1905. Na prozorima crkve je čak trinaest vitraža sa likovima prosvetitelja iz srpske srednjovekovne istorije, dok unutrašnjost crkve krase veličanstveni ikonostas, istorijske slike iznad obe pevnice i dve velike ikone na tronovima, rad Paje Jovanovića, najpoznatijeg slikara onog doba. Ostale zidne slike uradio je Stevan Aleksić.
U porti Saborne crkve stoji krst od crvenog kamena, koji se smatra najstarijim pravoslavnim krstom u Novom Sadu. Prvobitno se nalazio na uglu današnje Zmaj Jovine i Miletićeve ulice, ali je zbog postavljanja tramvajskih šina morao biti premešten ispred Vladičinog dvora. Odatle je kasnije premešten u portu Saborne crkve.
Pored Saborne crkve nalazi se Platoneum, zgrada u kojoj su u prošlosti bile smeštene važne institucije: sedište eparhije Bačke, Matica srpska, srpska čitaonica, Druga muška gimnazija i neke druge. Godina izgradnje ove zgrade nije tačno utvrđena, ali najverovatnije je izgrađena 1852. godine, o čemu svedoči broj 1852 i inicijali GS (Georgije Servijski) na ogradi od kovanog gvožđa s dvorišne strane. Od 1861. godine vlasnik zgrade je postao Platon Atanacković, vladika bački, koji je zdanje zaveštao za Srpski akademski institut. Danas se u njoj nalaze Akademija nauka i umetnosti i enciklopedija Novog Sada, čiji su autori, njih više stotina, dosad objavili više od 20 tomova enciklopedije, koja je ujedno i jedina enciklopedija jednog grada na svetu.
Zgrada u kojoj se danas nalazi Matica srpska podignuta je 1912. u stilu pseudoklasicizma. Građevina je zadužbina Marije Trandafil, najveće novosadske dobrotvorke, i u njoj je svojevremeno bio smešten dom za siročad. Matica srpska je osnovana 1826. godine u Pešti sa ciljem da razvija, podstiče i neguje tekovine srpske kulture na ovim prostorima. Preseljena je u Novi Sad 1864. godine i nalazi se u ovoj
Samo nekoliko stotina metara dalje, tačnije u Kisačkoj ulici broj 20, nalazi se kuća u kojoj su 1905. i 1907. godine stanovali Albert Ajnštajn, tvorac teorije relativiteta i Mileva Marić, njegova naučna saradnica i supruga. Na kući je postavljena spomen-ploča povodom stogodišnjice Milevinog rođenja.
Preko puta antikvarnice Matice srpske smeštena je Nikolajevska crkva, najstariji verski objekat u Novom Sadu, sagrađen oko 1730. godine i posvećen prenosu moštiju Svetog Nikole u Bari.
Ako se od Trga slobode zaputite na suprotnu stranu od Zmaj Jovine ulice, stići ćete do ulice ulica Kralja Aleksandra u kojoj dominira Trčika, stari tramvaj adaptiran u atraktivan i moderan kafić, omiljeno mesto okupljanja mladih Novosađana. Trčika je ujedno i spomenik tramvaju koji je od 1911. do 1941. godine saobraćao između šireg centra grada i kupališta Štrand na Dunavu.
Najlepša građevina u Jevrejskoj ulici definitvno je sinagoga, nekadašnja jevrejska bogomolja sagrađena 1906. godine po projektu arhitekte Lipote Baumhorna u stilu secesije. To je trobrodna bazilika prelepih vitraža i s fasadom na kojoj je zlatnim slovima ispisano na hebrejskom jeziku "Ovo je dom molitve za sve narode". Zbog izuzetne akustike u sinagogi se povremeno održavaju koncerti klasične muzike.
Na Bulevaru Mihajla Pupina nalazi se Banovina, najmonumentalnija građevina novijeg doba. Izgrađena je 1939. godine za potrebe Dunavske banovine, administrativnog područja Kraljevine Jugoslavije, po čemu je i dobila ime. Projektovao ju je beogradski arhitetkta Dragiša Brašovan. Danas su u dve zgrade smešteni najviši organi Autonomne pokrajine Vojvodine. Fasade obe zgrade obložene su belim mermerom sa jadranskog ostrva Brač. Inspirisani oblikom lađe, veličinom i lepotom ovog zdanja, Banovinu mnogi nazivaju „Mermernom lepoticom“, „Bačkom pogačom“, „Lađom na Dunavu“ i sličnim nazivima.